Interview
11 december 2018
Brabants Dagblad
Tilburger Henk Smulders schrijft roman als eerbetoon aan overleden broer
Een waargebeurd ongeval is het uitgangspunt voor de sciencefiction-achtige roman.
"Ik hoef het leven niet te veranderen, daar heb ik nooit behoefte aan gehad." Het komt er vast beraden uit bij Henk Smulders (70). En nee, een daadwerkelijk metafysisch contact met zijn overleden broer heeft hij ook niet. Althans niet zo letterlijk als in zijn debuutroman ‘04-06-1962, Spectaculaire tijdreizen’. Waarin hij juist wél tracht om het verleden te beïnvloeden. "Nee, dat is de Henk uit het boek, hè."
Het Tilburgse romanpersonage Henk leidt inderdaad een leven dat ver van dat van de schrijver af staat en verricht ook dingen die de schrijver in werkelijkheid nooit zou kunnen, maar Henk Smulders stond wel degelijk zelf model voor zijn romanpersonage. En, hoe science fiction-achtig het verhaal gaandeweg ook moge worden, het uitgangspunt is nog altijd een ingrijpende, om niet te zeggen rampzalige gebeurtenis uit het leven van Henk Smulders.
Dronken bakkersknecht
Vier juni 1962 is de dag waarop zijn oudere broer Ben als commando tijdens een mars in Duitsland om het leven komt. Dit door toedoen van een dronken bakkersknecht, die op het peloton inrijdt. Er vallen in het peloton drie doden en vele gewonden.
In ’04-06-1962’ wordt in het eerste deel de periode voor en na het dodelijke ongeval weergegeven. Op het oog waarheidsgetrouw. ,,Een gedeelte is wel degelijk fictie. Zo bestaat Nicole, de vriendin van Ben, helemaal niet. Ben had wel een vriendin, in Loon Op Zand, maar daar weet ik weinig meer van. Ik zou niet eens meer weten hoe ze heette. Nicole heb ik verzonnen voor de voortgang van het verhaal.”
Een enkele keer zijn er Tilburgse locaties in het verhaal te herkennen, zoals het oude station aan de Spoorlaan, waarvan overigens een foto staat afgedrukt. Ook zijn er Nederlandse en Duitse krantenknipsels over het ongeval afgebeeld.
Tijdreizen
Na het realistisch aandoende verhaal volgt een tweede deel, waarin Henk in contact treedt met zijn overleden broer, die hem benadert om tijdreizen te gaan maken. Dit kan dankzij een genootschap van overleden wetenschappers, waaronder Albert Einstein. Henk mag als proefpersoon een beperkt aantal malen reizen naar verleden en toekomst maken.
"Het gaat om een wetenschappelijk experiment. Zo maak je het verhaal feitelijk. Je moet het niet in het spirituele zoeken."
Toch zijn de gesprekken tussen Henk en Ben, waarbij Ben veel levenslessen aan Henk doorgeeft op minder tastbare ervaringen van de auteur gebaseerd.
"Ben was een ongelooflijk fijne kerel, ik ben er trots op dat ik hem gekend heb. Ik heb veel aan hem te danken. Ik heb veel van hem opgestoken. Bijvoorbeeld dat je moet leren incasseren in het leven en dat je moet accepteren dat dingen niet lopen zoals je het wilt, maar dat je er dan toch voor moet blijven gaan. Dat je nooit moet opgeven. En dat je moet luisteren naar je intuïtie. Dat zit ook deels in mijn eigen karakter, maar dat heb ik ook van hem geleerd."
"Ik voel het gemis voor Ben nog steeds, maar dat is het gemis om zijn fysieke aanwezigheid. Hij zit nog steeds in mij. Deze roman is een eerbetoon aan hem."